جابه‌جایی وزیر تاثیری در عملکرد کاروان ایران نداشت/ بحران‌های مدیریتی گریبانگیر ورزش ایران
تاریخ انتشار: ۶ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۹۷۴۶۳۲
درخصوص عملکرد کاروان ایران در مسابقات آسیایی هانگژو، تأثیر جابه‌جایی وزیر ورزش و جوانان و اعزام ورزشکاران با محوریت کیفی‌سازی میزگردی با حضور شهرام الله‌آبادی رئیس هیئت تکواندوی استان اصفهان، مهدی تکابی رئیس هیئت تنیس روی میز استان اصفهان و رسول نظری استاد دانشگاه و عضو هیئت علمی دانشگاه برگزار شد.
به گزارش خبرنگار ایمنا، از یکم تا شانزدهم مهرماه مسابقات آسیایی هانگژو به میزبانی کشور چین برگزار شد و در پایان این رقابت‌ها کاروان ایران با کسب ۱۳ مدال طلا توسط تیم ملی والیبال، ووشو، کوراش، پرتاب دیسک، صخره‌نوردی، کشتی، کاراته، تیم ملی شطرنج، همچنین کسب ۲۱ مدال نقره در قایقرانی روئینگ، تکواندو، ووشو، ژیمناستیک، کوراش، پرتاب دیسک، کشتی، اسکیت، تیم ملی کبدی مردان، وزنه‌برداری و کسب ۲۰ مدال برنز در پومسه، تکواندو، پینگ‌پنگ، شمشیربازی، دوچرخه‌سواری، ووشو، تیراندازی تپانچه تیمی، تیم دوبل پینگ‌پنگ، قایقرانی، کوراش، کشتی، تیم ملی کبدی زنان و کاراته موفق شد در مجموع با کسب ۵۴ مدال به کار خود مسابقات آسیایی هانگژو پایان دهد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این اتفاق در شرایطی رقم‌خورد که کاروان شهید حججی در دوره قبلی مسابقات آسیایی جاکارتا در جایگاه ششم قرار گرفته بود و به همین ترتیب ورزشکاران ایرانی نه تنها موفق به ارتقای جایگاه کشورمان نسبت به دوره قبل نشدند، بلکه جایگاه پایین‌تری را از آن خود کردند؛ پس از بازگشت کاروان ایران از مسابقات هانگژو انتقادات فراوانی نسبت به مدیران ورزشی کشورمان وارد شد، چراکه آن‌ها با محوریت کیفی‌سازی میزان بازیکنان اعزامی خود را کاهش داده بودند و به همین دلیل در بعضی رشته‌ها تنها یک نماینده از کشورمان حضور داشت؛ به‌طور کلی ورزش‌هایی همچون کشتی، شطرنج و والیبال باعث شدند افت محسوس ورزش ایران کمتر به چشم بیاید.
درباره عملکرد کاروان ایران در مسابقات آسیایی هانگژو، تأثیر جابه‌جایی وزیر ورزش و جوانان و اعزام بازیکنان با محوریت کیفی‌سازی میزگردی با حضور شهرام الله‌آبادی رئیس هیئت تکواندوی استان اصفهان، مهدی تکابی رئیس هیئت تنیس روی میز استان اصفهان و رسول نظری استاد دانشگاه و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد واحد اصفهان برگزار شد که بخش پایانی آن را در ادامه می‌خوانید:
ایمنا: فکر می‌کنید در دوره بعد ورزش ما روند نزولی داشته باشد و پیش بینی شما از دوره های بعد چیست؟
الله آبادی: باتوجه به رویکردی که در تکواندو وجود دارد و کارهای فنی که ساعی انجام می‌دهد بی‌شک تکواندو در تورنمنت‌های بعدی عملکرد بهتری ارائه خواهد داد؛ باتوجه به اعزام‌های بسیاری که در فدراسیون تکواندو انجام می‌شود آینده خوبی در انتظار این رشته ورزشی خواهد بود.
پیش از این در کادرفنی کمیته‌های فنی افراد فنی وجود نداشتند همانگونه که رییس فدراسیون سابق ۲۶ سال در این فدراسیون حضور داشت و سرمربی تیم ملی نیز در یک خانواده خلاصه می‌شد و این پست بین خانواده چرخش داشت؛ در بخش بانوان نیز همین شیوه پیاده می‌شد و در واقع حاضر نبودیم اعضای کادرفنی تیم‌ها را تغییر دهیم.
در دوره ساعی به این نتیجه رسیدیم یکی از کارهایی که باید انجام دهیم این است که ریسک تغییر اعضای کادرفنی را داشته باشیم و نتایج مطلوبی هم داشت چراکه از سایر مربیان استفاده کردیم و این تغییرات که به لحاظ فنی ایجاد می‌شود می‌تواند نتایج بهتری داشته باشد.
ایمنا: صحبت شما به عنوان جمع بندی پایانی در خصوص عملکرد کاروان ایران در مسابقات هانگژو چیست؟
الله آبادی: قانون اساسی گفته تربیت بدنی و ورزش باید برای همگان دردسترس و مجانی باشد و درسوی مقابل قانونی وضع کرده‌ایم که تمامی اماکن ورزشی باید به بخش خصوصی واگذار شوند و این دو مورد با یکدیگر هم‌خوانی ندارد؛ از طرفی هم می‌گوییم قوانینی که وضع می‌شود نباید با قانون اساسی در تعارض باشد.
متاسفانه در مجلس نمایندگان ورزشی حضور ندارند و جالب‌تر اینکه مشاور ورزشی هم وجود ندارد؛ ما در تکواندو باتوجه به جمعیت ۱۰۲ هزار نفری که در ۲۸ شهرستان فعال هستند نزدیک به ۱۵ میلیارد تومان وروری نیاز داریم که در مسابقات شرکت کنیم و این هزینه مختصر است؛ تکواندو اصفهان نیارمند یک خانه تکواندو است و علاوه بر آن به یک سالن بزرک برای رویدادهای مختلف نیاز داریم.
سالن کوچکی که در اختیار داشتیم را از ما گرفتند و در حال حاضر جایی را نداریم و باید برای برگزاری رویدادهای ورزشی دنبال مکان باشیم؛ یک سالن را از ما می‌گیرند و می‌گویند به شما پول می‌دهیم تا سالن اجاره کنید، نمی‌دانم این پیشنهاد توسط چه کسی داده شده و چه کسانی به آن رای داداه‌اند، مدیر کل ورزش و جوانان مجری قانون است و منشا مشکل را باید در جای دیگر جستجو کرد.
باید رویکرد شهرستانی وجود داشته باشد و یک خانه تکواندو برای جمعیت ۱۰۲ هزار نفری کفاف نمی‌دهد؛ در شهرستان‌های اصفهان قهرمانانی وجود دارند که در المپیک شرکت کرده‌اند اما به دلیل محدودیت نمی‌توانند پتانسیل خود را نشان دهند.
برخی قهرمانان ما با پول کارگری زندگی خود را می‌گذرانند و مسئولان تنها با گل از آن‌ها تقدیر و تشکر می‌کنند؛ ورزشکاران دغدغه‌های بسیاری دارند و باید به این مشکلات رسیدگی شود.
توسعه ورزش همگانی یک ضعف دارد؛ چه فایده‌ای دارد بگوییم ۱۰۲ هزار تکواندوکار داریم اما یک خانه تکواندو در اختیار ما نیست که از بین آن‌ها استعداد یابی کنیم و قهرمان پروری داشته باشیم. اگر برای سالهای آینده قهرمانی می‌خواهیم باید حرفهای تک تک بازیکنان را بشنویم.
ایمنا: آیا تغییر وزیر ورزش در آستانه مسابقات هانگژو و کیفی‌سازی مدیران ورزشی در کسب چنین نتایجی در مسابقات آسیایی موثر بود؟
نظری: نگاه المپیک با هانگژو متفاوت است چراکه در المپیک غیر از کشور میزبان که بدون سهمیه در تمامی رشته‌ها شرکت می‌کند سایر کشورها باید ورودی مدنظر فدراسیون جهانی را داشته باشند؛ بنابراین فضای المپیک متفاوت‌تر از بازی‌های آسیایی است که بدون تعداد می‌توان بازیکن اعزام کرد.
از این نظر که ورزش پروسه ۱۰ سالهای دارد هر چقدر قاعده بزرگتری داشته باشیم به طور متقابل نتیجه بهتری کسب خواهیم کرد؛ امسال از ۴۱ مدال طلای شنا ۲۸ عدد سهم چین بود و این نشان می‌دهد وزارت و فدراسیون باید قاعده ورزش را برای مسابقات آسیایی گسترده‌تر کنند تا در المپیک نتیجه بگیرند.
هر ورزشکار در بازی‌های کشورهای اسلامی، آسیایی و المپیک یک موشک با قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای به شمار می‌رود چراکه یکی از قدرت‌های سختی که در کنار قدرت نرم وجود دارد قدرت نظامی است.
اعتقاد دارم اگر ورزش سالهای گذشته و در جنگ جهانی نیز همین اندازه تاثیر گذار بود امروزه از بین سرمایه‌های انسانی پدیده بزرگ و تمدن سازی به نام ورزش شکل می‌گرفت.
امروزه ورزش یک پدیده تمدن‌ساز است که باید مورد توجه قرار گرفته شود؛ در خصوص تغییر وزیر باید بگویم ورزش ایران در تله بنیان گذار قرار گرفته است و پس از گیر افتادن در این تله رشد سریعی را تجریه کردیم که نمونه بارز آن مسابقات ۲۰۱۲ لندن و کسب رتبه ۱۲ بود و به واسطه این رشد سریع تله دوم برای ورزش کشورمان ایجاد شد. تله دوم کاریکاتوری کردن ورزش است و نسبت به آن چیزی که حاکمیت و فدراسیون‌ها به ورزش ما داده‌اند در هانگژو دستاورد قابل قبولی کسب کرده‌ایم.
متاسفانه در شیب پیری زودرس قرار گرفته‌ایم که اگر فکری به حال آن نشود ورزش کشورمان با مرگ زودرس مواجه خواهد شد؛ دلیل اینکه دچار بحران اشرافیت شده‌ایم این است که کمیته ملی المپیک دم از کیفی‌سازی اعزام ورزشکار می‌زند اما با یک رصد ساده متوجه می‌شویم مدیران بسیاری را همراه کاروان اعزام کرده است؛ هنگامیکه در برخی از رشته‌ها تعداد همراهان کاروان از تعداد ورزشکاران بیشتر هستند متوجه بحران اشرافیت خواهیم شد که اتفاقاً در استان اصفهان هم وجود دارد.
با وجود اینکه از مدیرکل اداره ورزش‌وجوانان تقاضا کردم داده‌های هیئت‌های ورزشی که در المپیاد ایرانیان حضور داشته‌اند را در اختیار بنده قرار دهد و وی نیز همکاری لازم را داشته اما تاکنون این اطلاعات به دست بنده نرسیده است تا آن‌ها را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهیم.
اعتقاد دارم لیوان مدیریت ورزش ایران در دست وزیر ورزش نیست و هرچقدر وی به سیاست نزدیک‌تر باشد درصد بیشتری از لیوان را در اختیار دارد؛ حمید سجادی به عنوان یک استاد دانشگاه و کسی که در بدنه ورزش حضور داشته است درصد صداقت بیشتری نسبت به درصد سیاسی داشت.
مزیت هاشمی نسبت به سجادی این است که غلظت سیاسی بیشتری دارد و اتفاقاً هرچقدر این غلظت بیشتر باشد عملکرد موفق‌تری خواهد داشت؛ در خصوص پولادگر باید بگویم یکی از بحران‌های ورزش ایران بقای مدیریتی است که به بقای انرژی شباهت دارد؛ مدیران ورزشی ما از سازمانی به سازمان دیگر منتقل می‌شوند بدون اینکه مورد ارزیابی قرار بگیرند.
در نقطه مقابل این اصل می‌گوید اگر قرار است پوزیشن بالاتری را به شخصی بدهید وی باید با رویکرد برنده وارد آن شود؛ یکی از لطمه‌هایی که سجادی و وزارت ورزش و جوانان به ورزش کشور زدند انتخاب پولادگر پس از شکست در انتخابات تکواندو بود؛ چراکه وی با پوزیشن شکست وارد عرصه بالاتر شد و قبل از وی داورزنی با پوزیشن استعفا به مقام بالاتری دست پیدا کرد که البته دو رویکرد متفاوت است و اگر این بحران‌ها وجود دارد به دلیل این است که وی با رویکرد شکست به مقام بالاتری دست پیدا کرد.
۱۵۴ کشور دنیا توسط ۱۱۴ شاخص در بخش‌های توسعه فردی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی تجزیه و تحلیل شدند و جایگاه کشور ما رتبه ۱۱۲ است و گاهاً در برخی از بخش‌ها تغییر جایگاه داده‌ایم اما به طور کلی جایگاه ایران در ۶ ابر شاخص جهان مشخص است.
ده رتبه برتر جهان در المپیک از آن کشورهایی است که قدرت‌های اقتصادی بالایی دارند؛ پس قدرت اقتصادی، ثبات سیاسی و در کنار آن زیرساخت‌های فرهنگی، اجتماعی، حقوقی، قانونی و زیست محیطی جایگاه کشورها در موقعیت‌های مختلف را می‌سازد.
ایران موشک قاره پیما دارد و وقتی مردم آن پراید سوار می‌شوند یعنی توازن توسعه نامتعادل است، چگونه در صنعت تیراندازی رشد داریم اما رییس فدراسیون تیراندازی معتقد است با کمبود ساچمه روبه‌رو هستند.
سه رویکرد ورزشی و ۴ مدل حکمرانی موفق در ورزش وجود دارد و کشور ما منطبق بر هیچیک از این مدل‌ها نیست؛ بنابراین اساسی ترین بحران ما شیوه حکمرانی در ورزش است و تا زمانیکه این شیوه در جریان باشد تفاوتی ندارد چه کسی وزیر باشد. این بحران باید در مجلس برطرف شود و یکی از خلا های بزرگ ما در مجلس فهم سطحی نمایندگان از ورزش است؛ تعداد ورزشیان مجلس انگشت شمار هستند و در اصفهان نیز از بین ۱۹ نماینده هیچکس از از جنس این عرصه نیست و باید برای رشد ورزش در استان و کشور این موضوع با جدیت پیگیری شود.
کشور سوئد یک شیفت پارادایم را در سال ۱۹۶۰ انجام داد و همانند آن را هند در المپیک ۲۰۱۲ لندن اجرا کرد، این اطمینان را می‌دهم که از این پس جایگاه چهارم را به هیچ کشوری نخواهد داد و پس از آن جایگاه کره و ژاپن را خواهد گرفت.
در آینده پژوهی و آینده نگری شش مورد باید مورد تحلیل و تجزیه قرار بگیرد و ابتدا پیشران‌ها باید بررسی شوند یعنی زمانیکه می‌گویند فدراسیون تنیس روی میز هند ۲ میلیون دلار بودجه سالانه دارد یک پیشران بزرگ را در اختیار دارد؛ مورد بعدی عدم قطعیت ها است، مسئله کپی رایت در ورزش قهرمانی هند در سال ۲۰۱۶ برطرف شد، تیم‌های هند وابسته به صنعت یا بیت المال نیستند و به همین دلیل مدیری حق ندارد بگوید یک باشگاه را با n تعداد تیم مدیریت می‌کنم.
سومین مورد شگفتی سازها هستند؛ در حوزه ورزش حرفهای ستاره‌ها و در حوزه ورزش قهرمانی الگوها شگفتی ساز به شمار می‌روند، چون امکان ندارد آن‌هارا مدنظر قرار ندهیم اما دستاورد داشته باشیم.
چهارمین فاکتور روندها هستند یعنی اگر روند ایران در پنج دوره اخیر را تجزیه و تحلیل کنیم متوجه می‌شویم رقبای ما قدرت گرفته‌اند و حتی کشوری همچون ازبکستان از ایران عبور کرده است؛ عملکرد ورزشی ایران نسبت به آنچه حاکمیت در اختیار آن قرار داده عملکرد نسبتاً خوبی بوده است.
مورد پنجم رویدادها هستند؛ وقتی علی‌آبادی مسابقات ۲۰۰۸ پکن را می‌بیند و ادعا می‌کند ایران هم توانایی برگزاری چنین تورنمنتی را دارد یک سوال مطرح می‌شود؛ در ۱۹۷۴ مجموعه آزادی توسط ایتالیایی‌ها با پول بیت‌المال ساخته شد اما در ۴۵ سال اخیر دستاورد ما چه بوده است.
در سال ۲۰۰۹ قرار بود ایران میزبان دومین دوره مسابقات کشورهای اسلامی باشد و رئیس جمهور وقت کسی را به عنوان دبیر کل انتخاب کرد که سواد زبان انگلیسی نداشت تا ۱۲ برگه مقابل وی بگذارند تا امضا کند؛ در برگه هفتم اجازه استفاده از پرشین گلف در مدال‌ها سلب شده بود.
آخرین مورد فرایندها است؛ فرایندهای موجود ورزش همگانی، قهرمانی، حرفهای و زیر ساخت‌ها هم افزا نیستند و زمانیکه به صورت جزیره ای باشند ۱۲ اصل مهم برروی یکدیگر قرار نمی‌گیرند و نتیجه‌ای حاصل نمی‌شود؛ امکان ندارد برای آینده برنامه‌ریزی داشته باشیم و این ۱۲ مورد را نادیده بگیریم.
اولین اصل زیر ساخت است که بدون آن نمی‌شود نتیجه گرفت، دومین اصل به ورزشکار سازمان یافته تعلق می‌گیرد، سومین مورد پراکنش جغرافیایی و علاقه‌مندی مردم است و در این اصل والدین ما همکاری لازم را ندارند چراکه کلاس‌های کنکور و غیره را به ورزش ترجیح می‌دهند.
چهارمین مسئله زیرساخت‌های تخصصی هستند که در اختیار نداریم و نمونه بارز آن این است که تکواندو چندین ماه سانس اختصاصی نداشت، پنجمین مورد شامل سابقه قهرمانی می‌شود که حافظه قهرمانی در تاریخ نشان می‌دهد وزمه برداری، کشتی و تکواندو و پس از آن ستاره‌ها برای ایران مدال آور هستند.
ششمین مورد کاتالیزور تخصیص منابع مالی است؛ بنده لیبرال نیستم اما آمریکا زمانیکه قدرت اقتصادی دارد می‌تواند در المپیک جایگاه بالایی داشته باشد. هفتمین مورد نسبت ورزشکار به عملکرد و دستاورد است یعنی هنگامیکه بررسی می‌شود با سه بازیکن دو مدال کسب کرده‌ایم، باید متوجه شویم اگر چهار بازیکن شرکت می‌کردند سه مدال به دست می‌آوردیم.
هشتمین مورد هدف گذاری قبل از رویداد است؛ مشخص است نمی‌توان در حال حاضر مقابل چین پیروز شد اما می‌توان به آن‌ها نزدیک شد و این رشد به شمار می‌رود؛ نهمین نکته سنجه‌های عملکردی است؛ دهمین مسئله این است که رویکرد کیفی از رویکرد کمی نشات می‌گیرد و با نگاه تک محوری کیفی گرایی نمی‌توان عملکرد را ارتقا داد.
یازدهمین مورد برداشته شدن نگاه جنسیتی است چراکه با یک بررسی مشخص می‌شود سهم بانوان در کسب مدال های بازی‌های آسیایی و اسلامی بیشتر است؛ ۱۳ اصل قانون اساسی ما مرتبط با ورزش است که اگر رعایت شود اتفاقات بزرگی رقم خواهد خورد یکی از آن‌ها اصل ۱۹ است که به بانوان ارتباط دارد؛ این اصل می‌گوید باید ۵۰ درصد جامعه در حوزه ورزش به رسمیت شناخته شوند.
نکته آخر متمرکز شدن برروی رشته‌های پرمدال کم هزینه همچون تیراندازی، دوومیدانی است که رعایت این ۱۲ محور تحت نظر محور کاتالیزور خواهد بود که ریشه آن در مجلس وجود دارد.
ایمنا: صحبت شما به عنوان جمع بندی پایانی در خصوص عملکرد کاروان ایران در مسابقات هانگژو چیست؟
نظری: ورزش ایران فوتبال زده است چراکه نمی‌توانیم نگاه متوازن و عادلانه یا نگاه نامتوازن اما عادلانه به مسائل کلان کشور داشته باشیم؛ زمانیکه فوتبال‌زده هستیم به دلیل کسب چنین نتایجی در جام‌جهانی حواله خودرو به بازیکن تحویل می‌دهیم اما چنین پاداشی را برای افرادی همچون نوشاد عالیمان، سجاد گنج‌زاده، حسن یزدانی و مهدی الفتی در نظر نمی‌گیریم و این یعنی مدیران ورزشی ایران فوتبال‌زده هستند.
در جهان تنها ورزشی که کاملاً مستقل بیش از هزینه ها درآمد دارد فوتبال است و به دلیل ایجاد ارزش افزوده یه عنوان یک صنعت از آن یاد می‌شود، پس ما اولین اتفاقی که باید برای آینده با هدف حضور مقتدر در مسابقات کشورهای اسلامی، حضور متناسب با جایگاه خود در آسیا و توجه به تک ستاره‌های آسمان کم فروغ ورزش ایران در المپیک‌های آتی رقم بزنیم این است که نگاه خود را از فوتبال‌زدگی برداریم.
پس پیشنهاد می‌کنم نگاه حاکمیت، دولت و وزارت ورزش از فوتبال‌زدگی فاصله بگیرد و اجازه نفش کشیدن به سایر رشته‌ها را بدهد.
در قانون اساسی ورزش ما تعارض وجود دارد و چند نمونه آن‌را شرح می‌دهم؛ یک نمونه این تعارض در اصل ۴۴ قانون اساسی است که در آن قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت آمده و یک بحران بزرگ را برای ورزش ایجاد کرده است؛ بیشتر نمایندگان مجلس اعتقاد دراند از این جیب به آن جیب است اما به دلیل اینکه با بحران بهره‌وری مواجه هستیم با این کار سطح بهره‌وری کاهش پیدا می‌کند.
نکته دوم نگاه تمیز قائل شدن دستاوردهای المیپک با پارآ المپیک است؛ گاهاً حاکمیت، دولت و مدیران ورزشی دستاوردهای پارآالمیپک را به پای دستاوردهای ورزشی می‌گذارند؛ به رغم احترامی که برای جامعه جانبازان قائل هستم اما دستاوردهای این دو بخش باید متمایز باشد چراکه قابل مقایسه نیستند.
پس از آن باید به نقاط اهرمی اشاره کنیم؛ حافظه تاریخی در بازی های آسیایی می‌گفت ایران در چند رشته بیشتر توان مدال‌آوری وجود ندارد اما در این دوره سنگ‌نوردی، ژیمناستیک، تنیس و بانوان ورزشکار هم اضافه شدند؛ نگاه آمایش سرزمین میانبر است و نمی‌توان توقع داشت تمام ایران هندبالیست یا تنیسورهای خوبی باشند.
در نگاه آمایشی چهار علم اهمیت بسیاری دارد که یکی از آن‌ها جامعه شناسی است چراکه فرهنگ می‌تواند در تعیین سرنوشت قهرمانی تاثیر گذار باشد؛ مسائل زیست محیطی نیز اهمیت فراوانی دارد؛ جمعیت‌ها به مهاجرت انتقال پیدا کرده است که مهاجرت نیز دارای دو بعد می‌شود؛ مهاجرت ورزشکاران یک فاجعه است چراکه قدر داشته‌های خود را نمی‌دانیم.
همیشه نزدیک انتخابات ورزش در اولویت قرار می‌گیرد و زمانیکه قرار است سهم این عرصه را از بودجه‌های جاری بدهند ورزش در حد یک واژه است؛ به علم سیاست نیز باید توجه شود؛ ورزش ایران از این جهت که در دام بنیان‌گذار و سیر نزولی قرار گرفته است برای بازگشت از مسیر نزولی نیاز به شیفت پارادایم دارد که تصمیم‌گیری برای آن وابسته به دولت و حاکمیت خواهد بود
ضلع چهارم اقتصاد است و نمی‌توان بدون پول با دنیا رقابت کرد؛ منابع مالی حرف اول را می‌زند و نمی‌شود آن را نادیده گرفت؛ آذرماه سال ۱۳۹۰ یک اتفاق نامیمون رقم خورد که ادغام ماموریت ستادی قشری و موضوعی بود و همین امر سبب شد دست بدخواهان ورزش باز بماند تا از پاشنه آشیل وزارت ورزش استفاده کنند.
ایمنا: فکر می‌کنید در دوره بعد مسابقات آسیایی ورزش ما روند نزولی داشته باشد و پیش بینی شما از عملکرد کشورمان در دوره های آتی چیست؟
تکابی: سوال شما می‌تواند موضوع ده‌ها رساله دکتری باشد؛ اینجا با دو واژه آینده پژوهی و آینده نگری مواجه هستیم، اگر نگاه سطحی نباشد باید آینده پژوهی داشته باشیم هرچند که این رویکرد پروسه‌ای بیش از ۴ سال دارد؛ با اینکه نباید بازی‌های آسیایی و المپیک را یکسان بدانیم اما در نظر بگیرید که برای مسابقات کسب سهمیه المپیک نیز کمیته ملی المیپک اعزام‌ها را بر اساس کیفی‌سازی انجام می‌دهد.
در آینده پژوهی به آینده سفر و دیتاها را تحیل می‌کنیم و بر اساس دیتاها نتیجه‌گیری انجام می‌دهیم؛ این سوالی است که باید از دانشمدان علوم ورزشی پرسیده شود؛ اما جواب عامیانه این است که نتایج ما در آینده وابسته به سه امر مهم است.
در مرحله اول باید دید نگاه جنسیتی نسبت به ورزش تغییر می‌کند یا خیر؛ پس از آن کیفیت مدیریت ستادی است، یکی از معظلات ورزش ما نمایندگان مجلس هستند؛ این افراد نیازی نیست برای ورزش کار خاصی انجام دهندو همین که علیه آن فعالیتی نکنند کافی خواهد بود چراکه وظیفه آن‌ها قانون گذاری است.
اگر حرف از ثبات و کیفیت مدیریت ستادی می‌زنیم به این معنی است که چقدر وزیر ما می‌تواند تعادل را حفظ کند و اجازه ندهد موج سیاست وی را با خود ببرد؛ سومین مورد مرتبط با کیفیت لیگ‌های حرفهای خواهد بود، اگر نگاه کنید کیفیت لیگ‌های ما به دلایل مختلف در حال نزول است؛ برای مثال ورزش فوتبال ما تا چه میزان موفق شده مجوز حضور در المپیک را کسب کند.
اگر چشم امید ورزش به شنا، تکواندو، دوومیدانی، وزنه برداری و کشتی است پس چرا این حجم از سرمایه گذاری برروی فوتبال است؛ می‌پذیرم این رشته ورزشی یک صنعت بزرگ به شمار می‌رود اما این سوال هم مطرح می‌شود که دستاورد فوتبال چه بوده است.
در حال جاضر ۱۸ تیم در اصفهان بازی می‌کنند، اگر لیگ‌ما پیشرفت کند، ترنول مالی خوبی پیدا کرد و بازیکنان ک مربیان منتفع شدند پیشرفت خواهیم داشت؛ مشکل تنیس کشور ما این است که یک لیگ متمرکز بی حال داریم؛ نکته آخر بحث لژیونر شدن بازیکنان ملی خواهد بود که تاثیر فراوانی برروی المپیک دارد؛ کسب مدال برنز توسط تیم‌ملی تنیس ارتباط بسیاری با لژیونر شدن نوشاد عالمیان و امیر حسین هدایی داشت.
ایمنا: صحبت شما به عنوان جمع بندی پایانی در خصوص عملکرد کاروان ایران در مسابقات هانگژو چیست؟
تکابی: تجربه ۱۲ ساله قهرمانی هیئت ما می‌گوید فرهنگ جغرافیایی با ورزش قهرمانی و حرفهای مرتبط است؛ هنگامیکه این مورد را بررسی می‌کنیم متوجه می‌شویم اصفهان، یزد، کرمان به لحاظ فرهنگ شهروندی و جغرافیایی به مرحله‌ای خواهند رسید که سیر نزولی پیدا کنند چراکه اولویت خانواده‌ها ورزش قهرمانی و حرفهای نیست؛ در سوی مقابل فرهنگ جغرافیای برخی استان‌ها همچون البرز، مازندران، تهران، گیلان، اردبیل و کرمانشاه قهرمانی است که تفاوت فرهنگ شهروندی را نشان می‌دهد.
برای جمع بندی لازم می‌دانم هفت نکته را ذکر کنم که اگر روی آن‌ها کار شود جامعه ورزش باید اولویت ورزش قهرمانی و حرفهای را در جایگاه بالاتری قرار بدهد و به حاکمیت بگوید اگر اولویت ورزش قهرمانی ۱۰۰ است باید آن‌را به ۷۰ برسانیم چراکه ورزش در اقتصاد، سیاست و غیره تاثیر گذار است که البته نیاز به NGO دارد که داوطلبانه بروند و دولت را توجیه کنند.
یک بالانس مناسب بین محیط قانونی، حاکمیت، سخت افزار، نرم افزار، نیروی متخصص انسانی و منابع مالی باید وجود داشته باشد که این بالانس را وزیر ورزش می‌تواند ایجاد کند و اگر این اتفاق رقم بخورد به ورزش ما کمک شایانی خواهد شد.
همچنین باید به مهاجرت ورزشکاران ملی توجه شود؛ چراکه می‌شود با برگزاری جلسه با ورزشکاران از مهاجرت آن‌ها جلوگیری کرد در کنار آن باید مانیتورینگ لحظه‌ای وجود داشته باشد و وضعیت آن‌ها مورد بررسی فدراسیون قرار بگیرد؛ تمامی این موارد شدنی است و نیازی به تکنولوژی ویژه‌ای ندارد.
مورد بعدی بالانس بودجه نسبت به آمایش سرزمین است؛ یعنی زمانیکه می‌دانیم یک استان شانس بیشتری برای کسب مدال در مسابقات مختلف دارد هزینه بیشتری را به آن‌جا اختصاص دهیم؛ نه اینکه اگر مدیر کل یک استان ارتباط قوی تری داشت پول بیشتری دریافت کند.
دو برنامه بلند مدت داریم که روی آن‌ها کار نشده است؛ ورزش ما نظام جامع ارزیابی عملکرد ندارد؛ همچنین در استعدادیابی مشکل داریم و این المیپادهایی که برگزار می‌شود استعدادیابی به شمار نمی‌رود چراکه استعداد قابل اندازه گیری نیست؛ بنابراین باید نظام نامه ارزیابی عملکرد کیفی و کمی داشته باشیم.
همچنین تدوین نظام نامه استعدادیابی باید در برنامه‌های وزارت ورزش قرار بگیرد چراکه آموزش با استعدادیابی تفاوت فراوانی دارد.
منبع: ایمنا
کلیدواژه: ميزگرد ايمنا بازی های آسیایی هانگژو بازی های آسیایی ۲۰۲۳ هانگژو چین شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق مسابقات آسیایی هانگژو بازی های آسیایی مسابقات هانگژو ورزش و جوانان مدیران ورزشی استان اصفهان ورزش قهرمانی داشته باشیم آینده پژوهی قانون اساسی وزارت ورزش الله آبادی ورزش ایران رئیس هیئت وزیر ورزش کیفی سازی جمع بندی پس از آن حرفه ای ورزش ما تیم ملی رشته ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۷۴۶۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
واکنش وزیر ورزش به تغییر نام باشگاه استقلال + ویدیو
به گزارش خبرنگار مهر، پس از اینکه ۸۵ درصد از سهام باشگاه استقلال توسط هلدینگ خلیج فارس و شرکت های وابسته به آن خریداری شد، عبدالعلی علی عسکری مدیرعامل این هلدینگ خبر از تغییر نام باشگاه استقلال به باشگاه استقلال ایران داد.
در همین رابطه کیومرث هاشمی وزیر ورزش و جوانان پس از پایان جلسه هیات دولت و در واکنش به تغییر نام باشگاه استقلال گفت: هر باشگاهی که قصد تغییر نام دارد باید مراحل قانونی خود را طی کند و تا زمانی که مراحل طی نشود تغییر نامی صورت نخواهد گرفت.
کد خبر 6094015
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند